Piet en Saakje de Boer
In deze editie van Bedrijf in Beeld (in De Doarpsskille) een interview met Piet de Boer, bij iedereen natuurlijk bekend als de (eigenaar van de) winkel waar geen nee te koop is. Staat het gewenste product niet in de winkel dan staat het vast wel op zolder en anders zorgt Piet of Saakje er gewoon voor dat het product zo snel mogelijk besteld wordt. Huishoudelijke artikelen, gereedschap, schoeisel, hobby en knutselartikelen, speelgoed, kortom je kunt het zo gek niet bedenken of Piet en Saakje kunnen het leveren en vaak ook nog tegen een lagere prijs dan elders.
Een winkel met een lange historie.
Piet zijn opa en een broer van zijn opa zijn in 1915 gestart met een bedrijf in Easternijtsjerk. Piet zijn opa en de broer van zijn opa werkten als beurtschipper en hadden een bollenkwekerij, daarnaast handelden ze in brandstof en fourageproducten. De beide mannen hadden elk een zoon die het bedrijf zou voortzetten, aangezien dit niet een ideale combinatie was besloten ze het bedrijf te splitsen.
De ene zoon werd beurtschipper en de andere zoon (Jan de Boer, de vader van Piet) ging samen met zijn vader verder met de tulpen en de handel.
Dit duurde tot eind jaren '60 begin jaren '70 toen werd besloten om een punt te zetten achter de tulpen, mede vanwege zeer teleurstellende resultaten. In die bewuste zomer stopte Bart de Jong met zijn winkel en werd boer in Duitsland. Dit was de winkel in het huis aan de Buorren, waar Lammert van der Meulen nu woont (De Buorren 19). In deze winkel waren hoofdzakelijk huishoudelijke producten en boerenartikelen te koop. Bart de Jong had destijds de winkel weer van zijn schoonvader, Sieger Cuperus, overgenomen.
Piet zijn vader had weleens de gedachte om zijn handel verder uit te breiden. Piet zijn broer en een zwager van Bart de Jong werkten allebei op het belastingkantoor in Dokkum. Als ze naar hun werk fietsten was dit ook vaak onderwerp van het gesprek. Op deze wijze is de winkel van De Boer uiteindelijk tot stand gekomen.
Eerst was de locatie op de Buorren nog geen winkel maar meer een depot voor boerengereedschap, klompen, laarzen e.d. In die tijd waren er nog heel veel kleine boeren.
Piet kwam in 1978 volledig in het bedrijf. In 1981 trouwde Piet met Saakje en sindsdien runnen ze samen het bedrijf. Saakje was voorheen werkzaam bij het gasbedrijf.
In de beginperiode was de opslag voor brandstof en veevoer nog aan de Foeke Sjoerdsstrjitte (het huis waar Klaas Haaksma nu woont, nummer 7). Aan de Foeke Sjoerdsstrjitte woonden de ouders van Piet zijn moeder (Aafke Tilkema).
Piet wou niet een bedrijf runnen met twee opslagplaatsen, daarom werd in 1978 grond aangekocht van Durk van der Wagen “de âldste man fan Nes” (zoals hijzelf altijd zei) om aan de Buorren een loods erbij te bouwen.
In 1979 werd het oude pakhuis winkel en werd de loods erbij gebouwd.
In 1999 werd de winkel gemoderniseerd en vergroot tot de huidige situatie. Piet heeft naast de winkelwerkzaamheden volop drukte in de graan- en kunstmesthandel en in het seizoen natuurlijk de verkoop van gewasbeschermingsmiddelen. Doordat er steeds meer boerenbedrijven verdwijnen is het steeds lastiger om de handel die daardoor verloren gaat op te vangen.
Natuurlijk is ook Piet zijn grote hobby (misschien moeten we wel 'passie' zeggen) ter sprake gekomen. We zien de witte bus regelmatig staan op plekjes waar het viswater goed is.
De Doarpsskille, januari 2012 Pieter J. Hoogland
2024 ‘In gesprek met…’
Piet en Saakje de Boer vertellen dat ze eind dit jaar gaan stoppen met het bedrijf, na 107 jaar Fa. De Boer.
In 1917 werd het bedrijf ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.
Piet werd geboren in oktober 1955 aan de Lyts Ein 21, waar Peter en Wilma Liemburg nu wonen. Als vierjarig jongetje verhuisde de familie naar De Buorren 45. Pake liet dat huis bouwen in 1924.
Heit en pake hadden in 1946 Fa. L de Boer en Zn. en verkochten brandstof en veevoer. Waar de huidige etalage is, waren toen twee openslaande deuren en op zolder werden tulpen verwerkt.
Het begon met de verkoop van boerenproducten, gaandeweg vroeg men naar emmers of een afwasteiltje en ga zo maar door. Zo breidde de winkel zich uit. Zoals al eerder in het verhaal genoemd, er was geen nee te koop.
>>>>>>
De handel aan boeren werd steeds minder, eerder waren hier wel zo’n 20 boeren, in 2024 nog maar enkele.
Rond 1980 kreeg Piet er houthandel bij.
In 1999 was er een grote verbouw, de achterste pui van het woonhuis moest eruit voor de winkel uitbreiding en het vergroten van het woonhuis. De verkoop ging door vanuit de schuur / loods.
De vernieuwde winkel kreeg een mooi assortiment speelgoedtrekkers en landbouwvoertuigen, maaiers, dorsmachines, ploegen enz. enz. van het merk Bruder en Siku. Ze haalden er de krant mee en de kinderen waren er dol op, spaarden voor de mooiste voertuigen.
>>>>>>
>>>>>>
Na 107 jaar is besloten om te stoppen, al lang terug zeiden Piet en Saakje “wij gaan niet door tot ons 70e jaar”. Dus is het tijd om af te sluiten, nadat Piet het bedrijf 46 jaar heeft gerund.
Hylke de Vries, ’t Oogh 20, neemt straks het tuingereedschap, graszaad en alle veevoer over. Hij verkoopt nu al o.a. grasmaaiers. Annika Holtewes (vriendin van Hylke) regelt de berichtgeving in het dorp. Na 30 september is het voer daar te koop.
Daarna komt er een uitverkoop in de winkel…..
De schaatsen blijven bij Piet te koop.
Het werk is nog steeds heerlijk om te doen, maar wordt steeds lastiger om uit te voeren. Vaak zijn dingen niet leverbaar of is de prijs-kwaliteit niet meer wat het geweest is. De groothandel verkoopt minder merkproducten en meer namaak bijv. uit China.
Daar waar Piet en Saakje groot in waren “de klant vraagt en wij zorgen dat het goede er vlot komt”, die tijd is voorbij.
Easternijtsjerk zal de deskundigheid, het gemak en de service erg missen. Dank voor al die jaren!!!
September 2024, ‘ In gesprek met ‘
Annie Bremer
