De Buorren, 1957.
De foto is genomen vanuit het westen vanaf de ‘Nesserhoeke’ in de  richting van de hervormde kerk: links bocht Ald Tún richting Nes, rechts bocht naar de Griene Wei. De linkerkant van deze straat was tot kort na 1900 nog geheel onbebouwd, tot er in 1909 een winkelhuis gebouwd werd voor Kees Wouda (nu nr. 37).
Links is nog net de boerderij van de familie Johannes en Hiltje Holwerda-Van der Velde  te zien (later Aan Tabak met zijn vrachtwagens en Kooistra Installatiebedrijf), mogelijk staat de vrouw des huizes bij de homeie.
Het huis daarnaast wordt in 1924 door ‘motorschipper’ Lykele de Boer als ‘woonhuis met pakhuis op een vrij terrein’ gebouwd (nu Piet en Saakje de Boer).
De huizen rechts zijn reeds lang afgebroken, nu is daar een tuin en staat er een garage. Op straat staat waarschijnlijk melkboer Tamme Lolkema met zijn ‘sutelkarre’. Hij heeft tot zijn 80ste jaar dat melkventen volgehouden, tot 1957, precies het jaar van de foto. Achter hem, in het midden van de foto zijn in 1955 nieuw gebouwde woning, nu De Buorren 12. De andere melkventer in het dorp was Haike Kingma, die ook een winkel aan De Buorren had.

De Buorren, 1934.
Iets verderop de straat in staat links het voormalige postkantoor, in 1917 voor Anne Aetzes de Jong gebouwd als woonhuis met telefoonkantoor door aannemer/timmerman Anne Ypes Jousma. De brievenbus hangt geheel links vlak naast de ingang van het postkantoortje, als zodanig nog tot 1975 in gebruik toen er op de hoek De Buorren-De Lyts Ein een nieuw woonhuis met postkantoor gebouwd werd voor postkantoorhouder Albert Kingma.
De mensen staan voor De Buorren 37 waar Feije en Sibbeltje Bierma-Kloostra jarenlang gewoond hebben: Feije werd 95, Sibbeltje overleefde hem 30 jaar en werd 100 jaar!
De melkbus staat voor een inmiddels afgebroken huis en wijst op de vele kleine boertjes die er destijds in het dorp waren met één of twee koeien. De wegverbreding, in 1955 ongeveer, was de aanleiding om het huis af te breken, maar het ernaast staande huis was onbewoonbaar verklaard en samen maakten ze plaats voor De Buorren 22.

De Buorren, 1930.
Links de bomen van de pastorietuin. De gracht rondom die tuin is al verdwenen, een tuin die veel verder doorliep dan nu.
Het hervormde kerkgebouw vertoont al enige gebreken maar het zou tot 1970 duren voor het kon worden gerestaureerd.
Vóór het kerkgebouw is nog een klein huisje te zien dat in de tuin stond van de bakkerij (achter de pomp) op de hoek met De Lyts Ein.
Het huis rechts hoorde bij het garage-bedrijf van de firma Weidenaar, waartoe ook taxi’s en bussen behoorden. De prachtige hoge, met de hand bediende, benzinepomp verwijst daar naar.
Rechts naast de pomp is nog net het gebouw te zien waarin drie huizen waren gevestigd. Voorheen was dat gebouw de “kop en de hals” van een boerderij waarvan het schuurgedeelte in 1905 werd afgebroken. In 1975 verdwenen de drie huisjes om plaats te maken voor het postkantoor.

De Buorren, 1942.
Een bijzondere foto, midden in de oorlog gemaakt door een Haagenaar op bezoek in Peazens. Het is nog vroeg in de oorlog dus nog niet alle bomen zijn gekapt om aan brandstof te komen, zie maar links de bomen van de pastorie.
Midden op straat loopt onmiskenbaar ‘It Koopmantsje’, Lieuwe Sijtsma, eigenaar van een sigarenwinkeltje die in een van de ‘drie-onder-een-kap’ woningen woonde, rechts achter de heg maar vrijwel onzichtbaar. De weg naar De Lyts Ein, rechts achter de heggen maar voor de woning langs, zou men daar niet vermoeden zo ver is de heg gesitueerd.
Het huis van bakker Reinder Buwalda rechts, gebouwd in 1922, ziet er piekfijn uit, maar wat opvalt is het kleine huis links ernaast tegen het hek van het kerkhof aangebouwd. Ook in dit kleine huisje hebben mensen gewoond, de laatste was Lieuwe Theunis Faber in 1933 en voor hem zijn moeder de weduwe van Theunis Aukes Faber. Na 1933 was het huisje steeds in gebruik als pakhuis voor de bakkerij.
In 1962 is het huisje afgebroken en de stenen werden door Gerard Groenwold gebruikt om een hok te bouwen bij zijn huis aan het Ald Tún.

De Buorren 1969.
De laatste foto is heel bijzonder: een complete garage (?) op wielen ongeveer ter hoogte van de boerderij De Buorren 47, nu Boate Kooistra. De foto komt uit de krant tegelijk met een ander 'huis op wielen', namelijk Paviljoen Toxopeüs, nu Het Gouden Stek op Oostmahorn.

De Buorren, 1937.
De Buorren precies de andere kant uit gezien, dus naar het westen, richting Nesserhoeke. Voorheen werd deze straat ook wel de ‘Lange Streek’ genoemd, waarvan de bebouwing aan de rechterkant van na 1900 is. Bijvoorbeeld geheel rechts de fietsenmakerij van Sieger Rozendal uit 1908.
 Geheel links de timmerzaak van de familie De Wilde, tevens boerderij met vee. In 1935 werd het bedrijf verplaatst naar het Ald Tún waar Thomas de Wilde ging wonen, terwijl broer Jelte de Wilde verder ging op de oude plek en zich toelegde op het boerenbedrijf. Na Jelte de Wilde woonde Atse Elzinga er en daarna was het jarenlang in gebruik als Kapsalon Geartsje.
Het huis naast De Wilde werd bewoond door Jacob Heeringa en is intussen verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een oprit naar de ernaast gebouwde woning De Buorren 22 (ook daar stonden eerst twee huisjes!).
De elektriciteitspalen trekken de aandacht maar die zijn ook al lang verdwenen.

De Buorren, 1939.
Gezien richting Nesserhoeke met prominent in beeld de bus van de firma Weidenaar, terwijl Eelze Weidenaar zelf midden in het beeld loopt. Ook de prachtige Shell-pomp mag gezien worden!
Rechts de bomen van de pastorie waarvan de tuin toen veel groter was, pas in 1957 werd daar het (nu al weer: voormalige) bankgebouw neergezet.
Garagebedrijf Weidenaar is ontstaan als ‘fuormanderij’ op it Ald Tún waar Jan Meints Weidenaar boeren bij het landwerk hielp en er verder klanten met een glazen wagentje (veelal) naar Dokkum werden gebracht.
In 1927 verhuisde zoon Eelze, inmiddels getrouwd met Minke Kloostra, naar De Buorren en werd begonnen met busvervoer: samen met Elzinga van Peazens was er een dienst Peazens-Dokkum-Schiermonnikoog. Vlak voor de oorlog kwam er een fusie tot de NOF en na de oorlog nam de NS die busdiensten over.
De Weidenaars gingen door met vrachtvervoer en hadden ook een melkrit op de zuivelfabriek van Moarre-Ljussens. Zo rond 1985 had de onderneming vijf vrachtwagens op de weg. Het bedrijf werd toen van De Buorren verplaatst naar het bedrijventerrein aan het eind van de Griene Wei.

Vooraf had de reüniecommissie toch wel wat bedenkingen (en soms slapeloze nachten!) over het welslagen van de Reünie ter ere van het 150-jarig bestaan van het christelijk onderwijs in Easternijtsjerk op zaterdag 26 mei 2018.
Immers het aantal deelnemers aan dit evenement bedroeg zo’n drie weken voor de bewuste dag nog slechts 110 personen; hoe zou het komen met het weer, zou alles op het schoolplein kunnen plaatsvinden of zou iedereen naar de grote zaal in De Terp moeten verhuizen; zou er genoeg parkeerruimte zijn nu én het tweede én het eerste elftal van Ropta Boys hun wedstrijden thuis moesten afwerken en de 70 parkeerplaatsen bij het sportveld niet gebruikt konden worden; hoe zou het komen met de financiën omdat de reünie gratis te bezoeken was en er toch onkosten werden gemaakt?
Gelukkig losten deze problemen zich allemaal in de laatste dagen voor het feest vanzelf op: vooral in de laatste twee weken liep het aantal deelnemers snel op tot dik boven de 300 deelnemers, zorgde Piet Paulusma voor geweldig weer, stelde Van Kammen extra parkeerruimte beschikbaar en waren middenstanders en deelnemers genereus en stelden financiële middelen beschikbaar (in de melkbussen deponeerden de reünisten maar liefst € 535,- waarvoor hartelijk dank!!) zodat de organisatie (kantje-boord) quite kon spelen.
Al even na 11 uur die zaterdagochtend meldden zich de eerste belangstellenden in het schoolgebouw en tot ruim na half 6 ’s middags waren er steeds gasten in het schoolgebouw aanwezig. Ze konden genieten van een nagemaakt ‘oud schoollokaal’, van ruim 150 schoolgroepsfoto’s, schoolplaten, schoolboekjes en van vele films die in twee lokalen werden gedraaid. 
Maar natuurlijk draaide het vooral om de ontmoeting met oude vrienden en bekenden. Al voor en tijdens de door zo’n 80 mensen bezochte lunch was het een ‘gekakel’ van jewelste. Dat ging door op weg naar het schoolplein waar de reünisten zich konden registreren en een Extra Editie van De Doarpsskille in ontvangst konden nemen. Drumband U.D.I. (met heel veel jeugd!) begeleidde de reünisten en gaf ook op het schoolplein nog een nummertje ten beste. 
Van de toespraak van directrice Michelle van der Sluis en de samenspraak van de heren Van Toorn, de Groot en Bouma (voormalige directeuren van de school) hebben velen weinig opgevangen want steeds maar weer was het: ‘Hé, bisto der ek? Hoe giet it? Wy moatte aanst al efkes prate, hear! Hast Kees al sjoen? Komt Klaske ek? ‘ enz. enz.

Na de toespraken gingen velen de school in, anderen maakten hun opwachting bij de fotograaf die leeftijdsgewijs hele groepen op een ‘nieuwe’ schoolfoto zette. Ook de beide kerken en Het Lokaal werden goed bezocht. In de Sint Cecilia werden schoolplaten met een bijbels karakter vertoond en kon iedereen zijn herinneringen aan dit kerkgenbouw op papier kwijt. In De Bining werden foto’s en films vertoond van kerkelijke activiteiten van de PKN-Oosternijkerk, zo kon eenieder op de beamer zien dat ook de kerkelijke gemeente Easternijtsjerk met haar tijd meegaat. In Het Lokaal waren de meesten stomverbaasd om te zien hoe mooi dat was geworden na de ‘restauratie’ van vorig jaar. De meesten herinnerden het zich nog als ‘schoollokaal’, als peuterspeelplaats of plaats van samenkomst bij begrafenissen of van vergaderingen van de jeugdclubs; dan is er toch veel veranderd!Op het schoolplein kon iedereen genieten van een gratis ijsje, wie het dorp (of Bollingwier) wilde bekijken kon een ritje maken met de Tuk Tuk, de jeugd maakte plezier in het springkussen of met de bouwblokken terwijl de ouders alvast een drankje pakten op ‘het terras’ voor De Terp. Drumband U.D.I. liet zich geregeld horen, terwijl brassband U.D.I. om half vijf een concert gaf op het veldje voor De Terp. Rond vijf uur waren de meesten toch wel zo’n beetje verzameld bij De Terp waar tientallen stoelen en tafeltjes in de grasveldjes een schitterend gezicht boden van nog steeds niet uitgeprate reünisten. Sjerk Faber zorgde met zijn accordeon voor een gezellig achtergrondmuziekje, terwijl ook van het voetbalveld teruggekeerde ‘schoolmaten’ het gezelschap reünisten aanvulde. In totaal hebben zeker ruim meer dan 400 mensen deelgenomen aan deze gezellige reünie.
Het werd tijd om de inwendige mens wat te versterken, ook daarvoor was gelegenheid in De Terp. Een Chinees buffet stond klaar in de ene zaal, de grote zaal was veranderd in een eetzaal, maar heel veel reünisten namen hun bordje mee naar buiten om nog maar steeds van het mooie weer te kunnen genieten. Wie een tweede (of een derde?) keer wilde inscheppen, werd niet tegengehouden en het ijsje na smaakte ook prima. Er kan niet anders gezegd worden dan dat personeel en (vooral!) vrijwilligers van Dorpshuis De Terp een geweldige prestatie hebben geleverd door zoveel personen van een natje-en-een droogje te voorzien: Hulde!

Na een uur of zeven werd het toch wel tijd om weer richting huis terug te keren, sommigen zaten al vanaf half twaalf op een vast plekje in (of buiten) De Terp, maar anderen konden er maar niet genoeg van krijgen en ‘het was nog lang onrustig’ in de omgeving van De Terp. Volgens de verhalen was het bier later op de avond op en moest er her-en-der nog wat worden opgehaald om de dorstige kelen te smeren. Het bleef immers ook mooi zacht zomerweer.
Na het weekend was nergens in het dorp meer te zien wat een geweldig feest zich die zaterdag had afgespeeld, alles was weer netjes opgeruimd. Nou ja, hier en daar waren er nog wel wat vervolg-activiteiten. Zo werkte Jacqueline Solle hard aan de montage van de opnamen die zij zaterdag had gemaakt en bracht Tirza van der Velde een USB-stick vol foto’s van blije reünisten naar school. Intussen komen er al vele bestellingen binnen van reünisten die de film van 40 minuten die van de Reünie is gemaakt, in hun bezit willen hebben als een tastbare herinnering aan deze zeer geslaagde gebeurtenis. Ook leuk om later nog eens rustig te bekijken.
De reüniecommissie wil iedereen héél hartelijk dankzeggen voor de geweldige medewerking die zij van zeer velen, in woord en/of daad, financieel en/of spiritueel, heeft ondervonden. Het zijn er teveel om op te noemen, maar er is weer eens gebleken waarin een klein dorp groot kan zijn. 
Heel Hartelijk Dank!

De reüniecommissie: 
Michelle van der Sluis, Ans Machiela, Peet Kuiper, Aukje Sikkema, Natasja Wagenaar, Anna Meinsina Visser en Reinder Tolsma.

Bij Bedrijf in Beeld (in De Doarpsskille) krijgen we in 2011 een kijkje achter de schermen bij Peter en Janneke Themmen. Op dat moment de meest beroemde ouders van Dongeradeel, mede dankzij dochter Nynke. En uiteraard is ons dorp ook supertrots dat onze kersverse kinderburgemeester uit Easternijtsjerk komt.

Peter heeft in zijn prille kinderjaren in Grijpskerk gewoond.
In 1958 verhuisde het gezin naar Ferwert. Na een succesvol afgeronde MLS studie kwam de HLS in beeld. Eerst was er nog een mogelijkheid om via een uitwisselingsprogramma een jaar naar Amerika te gaan. Deze kans werd door Peter met beide handen aangegrepen en dus werd de University of Minnesota zijn volgende uitdaging. Eén jaar werd uiteindelijk drie jaar, want na Minnesota was California de volgende bestemming, waar Peter nog twee jaar verbleef. Uiteindelijk is door het Amerikaanse avontuur de HLS erbij ingeschoten.

In 1982 kwam Peter weer naar Nederland en heeft hij daarna acht jaar op de boerderij van zijn ouders meegewerkt. 
In 1983 kwam Janneke in beeld, Janneke was destijds secretaresse bij het GAK, deze functie heeft ze tot 1994 vervuld. In 1985 gingen ze samenwonen bij Ferwert.

Nadat Peter en Janneke in 1990 trouwden zijn ze naar Eanjum verhuisd, ze namen daar het loonbedrijf van Fr. de Beer over. 
In 1993 werd het kraanbedrijf van Frans Postmus overgenomen en in 1996 de agrarische activiteiten van loonbedrijf Post. 
In 2001 werd de agrarische tak overgedaan aan Wiep Dijkstra te Nes.

In 2011 is Themmen vooral een grondverzetbedrijf met daarnaast nog een deel agrarisch loonwerk. De personeelsbezetting bestaat uit vier medewerkers.
In het grondverzetwerk zijn er natuurlijk ook leuke anekdotes te vertellen, zo was er een klant die zijn tuin een beetje anders wilde inrichten. Er moesten o.a. wat heuveltjes komen. Dus Wiep Dijkstra (De Buorren) had de heuveltjes gemaakt, maar deze klant wilde alleen even kijken waar de heuveltjes het mooiste tot hun recht kwamen, dus even later mocht Wiep ze nog een aantal malen verplaatsen, zodat de betreffende klant de keus kon maken waar de heuveltjes het best gesitueerd zouden kunnen worden.

Peter heeft bovendien in 2004 de bedrijfsleiding van de ouderlijke boerderij overgenomen i.v.m. het overlijden van zijn vader en runt naast hun grondverzetbedrijf dus ook nog een akkerbouwbedrijf van 100 hectare samen met een vaste medewerker.
In april 2010 werden Eanjum en de bedrijfslocatie aan de Grienewei verruild voor de Langgrousterwei, deze stap werd mede genomen i.v.m. een betere bedrijfslocatie. 
Peter, Janneke, Martin (15) en Nynke (10) wonen hier met veel plezier. Peter en Janneke houden van reizen, muziek en de geneugten van het leven.  

Naast de drukke werkzaamheden van het bedrijf en de boekhouding reserveert Janneke ook nog de nodige tijd voor haar grote passie, cabaret! Met het cabaretgezelschap Noordenbos & Ko reist ze dan ook door heel Nederland. Inmiddels is ze al bijna 16 jaar actief bezig met cabaret.

De Doarpsskille, november 2011

P.S. Na 2011 werd de naam van het bedrijf gewijzigd in Themmen Loonbedrijf en Kraanverhuur.

In deze editie van Bedrijf in Beeld (in De Doarpsskille) een interview met Piet de Boer, bij iedereen natuurlijk bekend als de (eigenaar van de) winkel waar geen nee te koop is. Staat het gewenste product niet in de winkel dan staat het vast wel op zolder en anders zorgt Piet of Saakje er gewoon voor dat het product zo snel mogelijk besteld wordt. Huishoudelijke artikelen, gereedschap, schoeisel, hobby en knutselartikelen, speelgoed, kortom je kunt het zo gek niet bedenken of Piet en Saakje kunnen het leveren en vaak ook nog tegen een lagere prijs dan elders.

Een winkel met een lange historie.
Piet zijn opa en een broer van zijn opa zijn in 1915 gestart met een bedrijf in Easternijtsjerk. Piet zijn opa en de broer van zijn opa werkten als beurtschipper en hadden een bollenkwekerij, daarnaast handelden ze in brandstof en fourageproducten. De beide mannen hadden elk een zoon die het bedrijf zou voortzetten, aangezien dit niet een ideale combinatie was besloten ze het bedrijf te splitsen.
De ene zoon werd beurtschipper en de andere zoon (Jan de Boer, de vader van Piet) ging samen met zijn vader verder met de tulpen en de handel.
Dit duurde tot eind jaren '60 begin jaren '70 toen werd besloten om een punt te zetten achter de tulpen, mede vanwege zeer teleurstellende resultaten. In die bewuste zomer stopte Bart de Jong met zijn winkel en werd boer in Duitsland. Dit was de winkel in het huis aan de Buorren, waar Lammert van der Meulen nu woont (De Buorren 19). In deze winkel waren hoofdzakelijk huishoudelijke producten en boerenartikelen te koop. Bart de Jong had destijds de winkel weer van zijn schoonvader, Sieger Cuperus, overgenomen.

Piet zijn vader had weleens de gedachte om zijn handel verder uit te breiden. Piet zijn broer en een zwager van Bart de Jong werkten allebei op het belastingkantoor in Dokkum. Als ze naar hun werk fietsten was dit ook vaak onderwerp van het gesprek. Op deze wijze is de winkel van De Boer uiteindelijk tot stand gekomen.
Eerst was de locatie op de Buorren nog geen winkel maar meer een depot voor boerengereedschap, klompen, laarzen e.d. In die tijd waren er nog heel veel kleine boeren. 

Piet kwam in 1978 volledig in het bedrijf. In 1981 trouwde Piet met Saakje en sindsdien runnen ze samen het bedrijf. Saakje was voorheen werkzaam bij het gasbedrijf. 
In de beginperiode was de opslag voor brandstof en veevoer nog aan de Foeke Sjoerdsstrjitte (het huis waar Klaas Haaksma nu woont, nummer 7). Aan de Foeke Sjoerdsstrjitte woonden de ouders van Piet zijn moeder (Aafke Tilkema). 

Piet wou niet een bedrijf runnen met twee opslagplaatsen, daarom werd in 1978 grond aangekocht van Durk van der Wagen “de âldste man fan Nes” (zoals hijzelf altijd zei) om aan de Buorren een loods erbij te bouwen. 
In 1979 werd het oude pakhuis winkel en werd de loods erbij gebouwd. 
In 1999 werd de winkel gemoderniseerd en vergroot tot de huidige situatie. Piet heeft naast de winkelwerkzaamheden volop drukte in de graan- en kunstmesthandel en in het seizoen natuurlijk de verkoop van gewasbeschermingsmiddelen. Doordat er steeds meer boerenbedrijven verdwijnen is het steeds lastiger om de handel die daardoor verloren gaat op te vangen.
Natuurlijk is ook Piet zijn grote hobby (misschien moeten we wel 'passie' zeggen) ter sprake gekomen. We zien de witte bus regelmatig staan op plekjes waar het viswater goed is.

De Doarpsskille, januari 2012                            Pieter J. Hoogland

2024 ‘In gesprek met…’
Piet en Saakje de Boer vertellen dat ze eind dit jaar gaan stoppen met het bedrijf, na 107 jaar Fa. De Boer.
In 1917 werd het bedrijf ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.
Piet werd geboren in oktober 1955 aan de Lyts Ein 21, waar Peter en Wilma Liemburg nu wonen. Als vierjarig jongetje verhuisde de familie naar De Buorren 45. Pake liet dat huis bouwen in 1924.
Heit en pake hadden in 1946 Fa. L de Boer en Zn. en verkochten brandstof en veevoer. Waar de huidige etalage is, waren toen twee openslaande deuren en op zolder werden tulpen verwerkt.

Het begon met de verkoop van boerenproducten, gaandeweg vroeg men naar emmers of een afwasteiltje en ga zo maar door. Zo breidde de winkel zich uit. Zoals al eerder in het verhaal genoemd, er was geen nee te koop. 

>>>>>> 

De handel aan boeren werd steeds minder, eerder waren hier wel zo’n 20 boeren, in 2024 nog maar enkele.

Rond 1980 kreeg Piet er houthandel bij.
In 1999 was er een grote verbouw, de achterste pui van het woonhuis moest eruit voor de winkel uitbreiding en het vergroten van het woonhuis. De verkoop ging door vanuit de schuur / loods.
De vernieuwde winkel kreeg een mooi assortiment speelgoedtrekkers en landbouwvoertuigen, maaiers, dorsmachines, ploegen enz. enz. van het merk Bruder en Siku. Ze haalden er de krant mee en de kinderen waren er dol op, spaarden voor de mooiste voertuigen.

>>>>>>     >>>>>>

Na 107 jaar is besloten om te stoppen, al lang terug zeiden Piet en Saakje “wij gaan niet door tot ons 70e jaar”. Dus is het tijd om af te sluiten, nadat Piet het bedrijf 46 jaar heeft gerund.
Hylke de Vries, ’t Oogh 20, neemt straks het tuingereedschap, graszaad en alle veevoer over. Hij verkoopt nu al o.a. grasmaaiers. Annika Holtewes (vriendin van Hylke) regelt de berichtgeving in het dorp. Na 30 september is het voer daar te koop.
Daarna komt er een uitverkoop in de winkel…..
De schaatsen blijven bij Piet te koop.
Het werk is nog steeds heerlijk om te doen, maar wordt steeds lastiger om uit te voeren. Vaak zijn dingen niet leverbaar of is de prijs-kwaliteit niet meer wat het geweest is. De groothandel verkoopt minder merkproducten en meer namaak bijv. uit China.
Daar waar Piet en Saakje groot in waren “de klant vraagt en wij zorgen dat het goede er vlot komt”, die tijd is voorbij. 
Easternijtsjerk zal de deskundigheid, het gemak en de service erg missen. Dank voor al die jaren!!!

September 2024, ‘ In gesprek met ‘
Annie Bremer