Welkom

Welkom

Welkom op de site van het dorpsarchief van Easternijtsjerk! Op deze plek zal worden geprobeerd om de geschiedenis van ons dorp vast te leggen. Er is al heel veel materiaal verzameld, maar aan onze dorpsgenoten wordt gevraagd om mee te denken over onderwerpen die nog de nodige aandacht kunnen gebruiken. Te denken valt aan verhalen over vroeger, oude foto's, tekeningen, schilderijen enzovoort.
Bezoekers heten wij hierbij welkom en u vragen wij om zo mogelijk te reageren op wat hier geboden wordt. Op deze manier wordt ons dorpsarchief steeds waardevoller!

 

 

Nieuws:


Uitgelichte vensters:

Hervormde Pastorie, 1932.
Op deze plaats moet honderden jaren een pastorie hebben gestaan. Misschien in de tijd vóór de Reformatie maar vrijwel zeker vanaf 1700 en helemaal zeker vanaf 1794 als de -bestaande- oude pastorie wordt afgebroken en een nieuwe wordt opgebouwd. 

Na 1900 vertoont dat gebouw steeds meer gebreken en houdt dat het benoemen van nieuwe predikanten tegen. Daarom wordt er in 1912 besloten het oude gebouw af te breken en een nieuwe pastorie op te bouwen waarin in 1913 de nieuw benoemde predikant komt wonen.

Dominee Pieper was één van die predikanten. Hij was bijzonder trots op de pastorietuin. Hij liet verschillende planten aanrukken en had een tropische kas achter in de tuin. Het prieeltje vóór in de tuin moet ook zijn idee zijn geweest. Op de foto hiernaast zien we zijn zoon Willem bezig met de verzorging van de planten dmv een fles met vergif? die hij op zijn rug draagt.
Het robuuste hek is hier nog aanwezig maar zal later nog jarenlang gebruikt worden bij het verenigingsgebou in de Foeke Sjoerdsstrjitte. Een heg verving het hek als afscheiding.

De gracht vóór de pastorie wordt gedempt, de gracht ernaast zal nog tot 1919 open blijven. De tuin om de pastorie was destijds veel groter en liep tot áchter het in 1957 opgerichte bankgebouw. Tot 1984 is het gebouw als pastorie in gebruik gebleven.

Hoek De Lyts Ein – De Buorren vanaf het kerkhof gezien, 1955.
Bijzondere foto, genomen vanaf een bijzondere plek: het kerkhof rond de Sint Cecilia.
Op het kerkhof zijn links en rechts heggen te zien, die zijn intussen verdwenen. Daarvoor in de plaats kwamen muurtjes met daarop een hek van spijlen. Aan de overkant van de weg was er ook nog een heg rondom de tuin van de hervormde pastorie, nu is daar ook een hek met spijlen.
Onder de A-paal, de elektrische leidingen liepen nog niet onder de grond zoals nu, is een bankje te zien met twee (oudere?) heren. Tegen de muur om het kerkhof stond er ook eentje, afhankelijk van de zon kon een keuze gemaakt worden.
De tuin van de pastorie staat nog vol struiken, de twee prachtige hoge bomen van nu zijn nog niet goed herkenbaar. De Rabobank was er nog niet (gebouwd in 1957) dus was de pastorietuin veel groter, ook de prachtige rode beuk (echt een ‘monumentale’ boom die het behouden waard is!) stond nog op het terrein van de pastorie.
Het prieeltje herinnert aan het laatste oorlogsjaar toen op 16 januari 1945 Foppe Hendriks Heeringa daarin door de Duitsers werd opgesloten. Intussen werd de pastorie overhoop gehaald op zoek naar onderduikers. Onderduiker Tjeerd Tilkema werd niet gevonden, maar zijn schuilplek wel. Daarom werd dominee Cnossen ook opgepakt en samen met Foppe Heeringa op een overvalwagen afgevoerd naar het Blokhuis in Leeuwarden.

Aankondiging

Kindcentrum De Wrâldwizer Easternijtsjerk geeft aandacht aan schrijvers. 
Het is van belang kinderen te interesseren voor lezen, schrijven en de historie en verhalen van eigen inwoners van heden en verleden. De Wrâldwizer heeft een prachtig leerzaam en betekenisvol programma voor ogen in de weken 26 juni -21 juli.

Aanleiding
Een dorpsinitiatief, 25 jaar na het overlijden van schrijfster Froukje Annema Noordenbos,  wordt met school opgepakt. Samen met schrijvers bereiden we deze weken voor. We willen kinderen bekend maken met het belang van schrijven en het mooie van lezen en zelf schrijven.

Wat gaan we doen
Er is voor gekozen om in de weken 26 juni -21 juli 2023 in de klas aandacht te besteden aan het beroep 'schrijven' . Wie gebruikt het schrijven als vak in Niawier/Nes/Easternijtsjerk? 
Het is een actueel beroep. Kinderen leren vanuit de praktijk over het actuele schrijversberoep en geschiedenis-omgevingsonderwijs.

Schrijvers van nu
We nodigen een aantal schrijvers uit op school: 
Anne-Goaitske Breteler, oud-leerling van de school, laat zien dat je al jong kunt beginnen met schrijven. Dominee Geert van Wieren schrijft voor preken en nog veel meer. Tettie Stiemsma-Walda schrijft en vertelt over schrijvers en Annie Bremer vertelt over schrijven voor jezelf. 

Schrijvers van toen
We gaan het hebben over schrijvers waarvan er in alle drie de dorpen een monument staat. 
Niawier; Anders Minnes Wybenga, 
Easternijtsjerk: Froukje Annema Noordenbos, 
Nes: Nynke van Hichtum. 

Vormen van aandacht
We nodigen een oud dorpsbewoner uit die ons kan vertellen over schrijvers.
We gaan voorlezen uit verschillende boeken en bespreken dit met de kinderen.
We gaan op zoek naar de verhalen rond de schrijvers.
We interviewen mensen over lezen, schrijven en schrijvers.
We gaan naar de gedenktekens van de schrijvers.
We fietsen naar de boerderij op Berchhuzen waar Froukje Noordenbos is geboren en gaan daar de omgeving beleven met een picknick.
en…. wie weet maken we zelfs een krant.

Want na deze weken hebben we heel wat te vertellen, te schrijven en te laten zien!!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>zie document Schrijvers krant Wrâldwizer

Uitvoering en afsluiting

De leerlingen van de Wrâldwizer zijn de twee weken voor de zomervakantie druk bezig geweest met schrijvers uit de omgeving.
Froukje Annema Noordenbos overleed 25 jaar geleden, groeide op in Berchhuzen waar ze ook over schreef. Daarnaast was er aandacht voor schrijvers uit Oosternijkerk, Niawier en Nes. Annie Bremer kwam hier op school over vertellen. Aan het einde van ons project zijn groep 4-8 op de fiets naar Bollingwier geweest om de boerderij van dichtbij te bewonderen. Hier hebben we gepicknickt en geleerd over het boerenbedrijf.
Nynke van Hichtum en Anders Minnes Wybenga.
Tettie Stiemsma-Walda heeft verteld over Nynke van Hichtum die in Nes geboren is en een pseudoniem was van Sjoukje Bokma- de Boer. Ze was de jongste van vijf predikantsdochters. Het schrijverstalent had ze van haar vader. Nynke trouwde met de even beroemde Pieter Jelles Troelstra. De schrijfster is vooral bekend geworden van haar boek Afke’s tiental. Tettie las de eerste bladzijde uit de Fryske vertaling; De tsien fan Martens Afke.
In een ander naburig dorp Nijewier, waaruit ook kinderen op de basisschool te Easternijtsjerk zitten, kwam de bekende Fryske schrijver Anders Minnes Wybenga, Hij was een groot voorstander van de Fryske taal. Hij vertaalde alle 150 psalmen in het Frysk en schreef boeken en verhalen. Tevens was hij de oprichter van de K.F.F.B. Midden in Nijewier werd in 1970 een monument voor hem opgericht.

Ds. Geert van Wieren. Omdat ik als dominee ook veel schrijf, ben ik uitgenodigd iets daarover te vertellen. Toen ik de school binnen kwam op maandag 3 juli, werd mij gevraagd of ik het goed vond dat de leerlingen van groep 4, 5 en 6 (samen zo’n 40) naar mijn bijdrage luisterden en daarna de leerlingen van groep 7 en 8 (samen zo’n 20). Dat was even schrikken want zulke grote groepen had ik niet verwacht. Maar goed, geen probleem. Het ging om twee keer een half uur en beide keren had ik hetzelfde programma. Ik begon met de vraag of ze wisten wat ik zoal schrijf? Van beide groepen kwam hetzelfde antwoord: preken! Dat sloot mooi aan bij mijn onderwerp: hoe schrijf ik een preek? Met een woordweb op het digibord kon ik uitleggen hoe ik dat doe. Vijf stappen zijn er dan te onderscheiden: 1 bedenken van het onderwerp, 2 zoeken naar informatie, 3 schrijven van de preek, 4 overlezen en verbeteren, 5 de preekstoel op.
Het komt ongeveer op hetzelfde neer als het houden van een spreekbeurt. Eigenlijk is een preek voorbereiden en houden ook gelijk aan een spreekbeurt. Verder heb ik uitgelegd dat een preek van zo’n 12, 13 minuten een voorbereiding van zo’n tien uren nodig heeft. Na dit gedeelte over de preek was er gelegenheid tot vragen stellen. De vragen die kwamen hadden vrijwel niets meer met schrijven te maken, maar gingen vooral over mijn werk als dominee. Het half uur leek aan het begin vrij lang, maar was snel voorbij. Hoewel enigszins spannend vond ik het leuk om met de leerlingen in gesprek te zijn. Misschien dat er een toekomstige dominee tussen zit…

Schrijfster Anne-Goaitske Breteler Met veel enthousiasme reageerden de kinderen van de Wrâldwizer in Oosternijkerk op de les die ik mocht geven over hoe je al op jonge leeftijd van schrijven je werk kan maken. Aangezien mijn genre non-fictie betreft hebben we het uitgebreid gehad over interviewtechnieken en geschiedenis op papier krijgen. Dat zich al veel talent in de groepen bevindt, bewezen de leerlingen door na afloop op hun beurt vele vragen te stellen en te vertellen over hun eigen schrijf-interesses. Ook de onderbouw deed actief mee nadat het prentenboek 'De lytse walfisk' werd voorgelezen. Een van de leerlingen had zelfs een verhaal geschreven over een walvis.

Annie Bremer vertelde over haar eigen schrijven; vakantieverhalen en reisverhalen, gedichten en dagboek. Ze had ook veel vragen voor kinderen, waarom zou je dingen opschrijven, hoe vaak lees je per dag dingen en waarom, wat zijn leuke dingen om over te lezen (andere mensenkinderen of over andere landen etc.) Met lezen ontdek je heel veel.

We spraken ook over de boeken die Reinder Tolsma schreef (oud meester van de Foeke Sjoerdsskoalle) en een aantal leerlingen mochten van Jappie Poutsma een boek vasthouden en inkijken van Foeke Sjoerds, een heel oud boek.

De Wrâldwizer sluit schrijversweken af met * Schrijverskrant *

Van 26 juni – 21 juli is er aandacht geweest voor schrijven en schrijvers van toen en nu.
Super leerzaam en enthousiaste kinderen.
De Wrâldwizer vond het van belang om de kinderen te interesseren voor lezen, schrijven en de historie en verhalen van eigen inwoners van heden en verleden.

Die verhalen kwamen volop aan bod. 
Van walvisvaarders en oorlogsvluchtelingen. 
Maar ook hoe men woonde en leefde in vroegere jaren.
De boeken van schrijvers werden beluisterd en bekeken.
Zelfs een boek van Foeke Sjoerds uit 1765 mochten we inkijken.

Kinderen maakten hun verslagjes en foto’s en legden deze vast in de Schrijverskrant.
Ze weten nu, kinderen en juffen en meesters, wie Froukje Annema Noordenbos was en Anders Minnes Wijbenga en Nynke van Hichtum en waarover ze schreven. 
Maar ook de schrijvers van nu Anne-Goaitske Breteler, Reinder Tolsma, Tettie Stiemsma en Dominee van Wieren.

Bijzonder om deze schrijvers te ontmoeten en te horen op school !!!
Bijzonder ook het afwisselende en actieve programma wat de leerkrachten maakten…
Onvergetelijk!!!


Het was een zeer leerzaam project met veel vrijwilligers uit de dorpen, die de kinderen meegenomen hebben in een educatieve reis waarbij we geleerd hebben vanuit de praktijk en de nabije omgeving.

Dat is de wereld leren lezen!


Slagerij Bote Holwerda


Bote Holwerda was 16 jaar toen hij ging werken bij zijn oom Brand in de slagerij.

Foto 1970 met oom Brand in de slachterij in Easternijtsjerk.

>>>>>>>>>>>>>>

Bote ging cursussen volgen en behaalde de nodige diploma’s voor de slagerij.
Maar eerst moest de dienstplicht worden vervuld van 1½ jaar.
Daarna was hij werkzaam in verschillende filialen van slager Dijkstra Damwâld. In deze tijd werd opnieuw een cursus gedaan voor ‘keurslager in vlees’.

Toen oom Brand ziek werd hadden hij en zijn vrouw Pietsje geen kinderen die de slagerij over konden nemen. Er werd besloten dat Bote en Djoke de slagerij en het woonhuis over gingen nemen, dat was in 1978. Toen was inmiddels zoon André geboren.
Met deze overname behield Easternijtsjerk een slagerij. De feestelijke opening haalde de krant

In 1979, een jaar later, was er de ‘sneeuwstorm crisis’. 
Een anekdote uit die tijd:
In 1979 haalde Bote bij Siemen en Pietsje Miedema aan De Lyts Ein een koe op uit hun schuur en twee varkens van de mesterij van Siemen. Deze mesterij/loods stond bij Theunis en Jannie Faber achter en is inmiddels gesloopt. Bote liep met koe en varkens over De Lyts Ein naar de slachterij aan De Buorren om ’s avonds te kunnen gaan slachten. Dit om de dorpsbewoners van vlees te kunnen voorzien.
Maar eerst moest de Keuringsdienst gebeld voor toestemming. Het antwoord van hen was: “Nood breekt wet, sla maar dood”. En “jij kan zelf wel zien of het beest gezond is”.

Anekdote 2
Dominee Arie Wilschut wilde het slachten wel eens zien en vroeg Bote hier naar. Gekleed in overall en laarzen aan keek dominee toe hoe de koe de slachterij binnen kwam lopen. Toen de koe dood geschoten moest worden, betrok het gezicht en …….

Hulpen in de slagerij waren:
- Bonnie Holwerda, weekendhulp
- Bertus van der Kooi uit Ternaard, hulp op vrijdag in de slagerij
- Jannie Faber, schoonmaak
- Aukje Jongeling, huishouding en slagerij
- Sita Bergema-Sijtsma, hulp in de winkel

Bote en Djoke hebben de slagerij-winkel 9½ jaar gehad en toen overgedaan aan de familie Schreiber. Voor eigenaar Schreiber kwam Hansma naar ons dorp om de slagerij te runnen. In datzelfde jaar werd dochter Mirjam geboren.

Daarna vond Bote zijn draai in de supermarkt C1000, de eerste 2½ jaar in Holwert, daarna 9 jaar in Feanwâlden. Hierna werkte hij tien jaar in de Kopak supermarkt in Kootstertille, deze is toen overgenomen door Poeisz supermarkten. Hier kon hij zijn werk houden in de slagerij en op de afdeling vlees en vleeswaren om alles in goede banen te leiden, als chef-slager.
Bij Poeisz heeft Bote 18 jaar gewerkt tot aan zijn pensioen.
In totaal is hij 51 jaar als slager werkzaam geweest.
Na het huwelijk in 1972 woonden Bote en Djoke aan De Lyts Ein 20. 
Daar werden Dieta en Peter geboren. Vijf jaar later verhuisden ze naar de slagerij aan De Buorren 10.

Bote vertelt dat zijn pake, Tjeerd Holwerda, half timmerman en half slager was aan De Steeg (Ropsterwei 2) in Easternijtsjerk. Pake Tjeerd is te zien in de film van 1964.
Anekdote van pake:
Pake werd geroepen bij een overlijden, want hij timmerde de doodskisten. Toen hij ter plaatse kwam om de maat te nemen voor de doodskist, bleek de persoon toch nog in leven.
“Kom over een paar dagen maar weer”, zeiden ze tegen pake.


Bote en Djoke Holwerda vertellen, november 2024
Tekst Annie Bremer