Nieuws:


Uitgelichte vensters:

Bevrijdingsfeest 1945

Beide foto’s berichten van de feestelijkheden in augustus-september 1945.

Hoewel Easternijtsjerk al op zondag 15 april werd bevrijd toen onder kerktijd de Canadezen met hun gevechtswagens door het dorp reden en de vrede officieel werd op 5 mei, werden de bevrijdingsfeesten feesten goed voorbereid. Op 29 juni stond al een aankondiging in de Dokkumer Courant en werden de leden van het Oranjebestuur (dorpsbelang bestond nog niet) genoemd.

Na afloop van de feestelijkheden stond er een uitgebreid artikel in de krant waardoor we goed ingelicht zijn omtrent de feestelijkheden. Het valt op dat de feesten op het tijdstip gevierd worden waarop anders de verjaardag van de koningin gevierd werd: 31 augustus, verjaardag van koningin Wilhelmina. Dat lijkt ook logisch gezien de tijd die nodig was om uitvoerige voorbereidingen te treffen. Daarnaast was natuurlijk het Oranjebestuur de organisator!

 Zoals nu nog steeds was ook toen al de optocht met versierde wagens een belangrijk onderdeel van het feest. Zoals nu nog steeds werd ook toen al een uitgebreide rondrit gemaakt langs de buurdorpen! Dat er maar liefst 35 wagens deelnamen aan deze optocht zegt veel over de bereidheid van de dorpsgenoten om de handen uit de mouwen te steken voor een geslaagde feestelijke optocht: ook dat is nog steeds het geval!

Nu naar de bewaard gebleven foto’s. De winnaar van de eerste prijs is de foto met de wagen waarop allemaal ambachten werden uitgebeeld. De titel van de wagen was ‘Wint de Vrede’ en de spreuk onderaan de wagen (niet zichtbaar achter de zittende ‘ambachtslieden’) was: “Met man en macht, door eigen kracht, zal Nederland herrijzen”. De wagen was zodanig opgebouwd dat er midden op de wagen een wand stond waarop aan beide kanten beelden uit “Herrijzend Nederland” waren afgebeeld. Daarvoor zaten de jongemannen die allemaal een beroep uitbeeldden. Op de foto is de kant te zien waarop een haventoneel is afgebeeld met schepen en kranen. Dat fraaie schilderwerk werd gedaan door Piet Boon, onderduiker bij Pieter en Ymkje Terpstra, kruideniers in het pand aan De Buorren waar Jappie en Annie Tanje nu wonen. Dit pand was jarenlang een kruidenierszaak. Piet Boon is trouwens later met de dochter van Pieter en Ymkje getrouwd en woonde in Den Helder.

De volgende personen zijn te herkennen:

Op de wagen van links naar rechts: Oege Hoekstra, Pieter Holwerda, Frans Bosch, Meint Dijkstra, Daniel Sijtsma (bovenaan met zeis) en Jappie Holwerda

Voor de wagen: Geert Sijtsma (met hoed, hij was de chauffeur), Ruurd P. Torensma, Harm Holwerda, Minne Poutsma, Siemen de Vries, Piet Boon, Geert Sijtsma, Yme Eelkema. Naast de wagen, op de rug gezien en met een geweer in de hand politieagent Tolman, met een sigaret Foppe Heeringa en helemaal rechts Jaap Berga

Ook de tweede prijswinnaar had als onderwerp de herwonnen vrede en de opbouw na de oorlog. De wagen kreeg als titel mee: VREDE.

Links vooraan, zittend naast “2e prijs”: Geertje Sijtsma (later Ritsma) en Trientje Holwerda (later Hoekstra). Het kleine meisje rechts daarachter is Tietje Jousma (later Buursma).

De drie middelste dames, op de knieën vlnr: Doet Klopstra (later Miedema), Rinske Rispens (later Bierma) en Tietje Bosgra (later Terpstra).

De achterste twee dames, staand: vlnr: Riemke Bosgra (later Feenstra) en Jenny Rispens (later Dijkstra).

De koetsier, staand naast de wagen is Lieuwe Jousma. De foto is genomen op de Boate’ Hoeke, links het huis op de hoek (Langgrousterwei 1) met daarvoor de elektriciteitspaal, dan de slagerij van Tjeerd Holwerda, nu mevrouw Postmus-Kooistra en het huis van Jappie Poutsma. Van de boerderij van Pieter en Hanneke Postma is nog een klein stukje te zien.

De derde prijs werd gewonnen door ‘De Skotsploech’. Er staan nogal wat dames en heren op die later mee zouden spelen in desuccesvolle revue ‘Bûnte Flinters’ van Jaap Hartmans met muziek van Evert Blom.

Achter vlnr: Brechtje Bergema-Haaima, Jelle Walda, Monte Gardenier, Fokje Gardenier-van der Lei, Anna Slim-Sevenster, Cornelis Slim, Lolke Bergema, Foekje Gardenier-Hoogland, Ymkje Terpstra-Haaima, Pieter Terpstra, Anne Wiersma, Maaike Wiersma-Faber, Hiltje Holwerda-Hoogstra, Fokke Noordenbos, Sjoerd Sipma, Jantje Blom-Sipma.

Accordeon: Aant de Vries

Vlag: Aaltje Kingma-Bosch

Viool: Kees Grunstra.

Er is ook nog een foto bewaard gebleven van “De Elf Provinciën, de Koningin en twee hofdames” tijdens dezelfde optocht. De foto is genomen op de Boate’ Hoeke, voor het huis van Jappie Poutsma. Toen woonden daar Folkert en Sijtske Sijtsma. Het huis ernaast dat dwars op de straat staat was van slager Holwerda, nu staat daar de nieuwe woning van Geertje Postmus-Kooistra. Van het huis op de hoek van de Langgrousterwei is nog net een stuk dak met schoorsteen te zien.

Afgebeelde personen:

Boven van links naar rechts: Rieke Miedema (dienstmeid bij de dominee), Anna Holwerda, Anne Faber, Wapke Visser

Tussen de rijen: Nynke Nieuwland, Dirkje Heeringa (door deze rol als koningin heeft ze lang de bijnaam ‘de keninginne’ gedragen), Trijntje de Vries

Voor: Ko (Koosje) Landman (zuster van Trui Elzinga-Landman, het gezin was geëvacueerd en woonde in de ‘tapkamer’ van de herberg-timmerwinkel van de Jousma’s, nu Attent van Jan Mook aan De Lyts Ein), Sibbeltje Lolkema, Martha/Martsje Holwerda, Baukje Cuperus, Jetske de Vries, Tietje Dijkstra en Jitske (Zus) Postma.

Van 1948 tot en met 1954 heb ik als leerlinge op de Foeke Sjoerds Skoalle in Easternijtsjerk gezeten. Het bijzondere ervan is wel dat ik de eerste drie van de zes leerjaren op drie verschillende locaties zat, nl: klas 1 in een lokaal àchter de Gereformeerde Kerk; klas 2 in de "oude school" en klas 3 (t/m 6) op de nieuwe (huidige) school, allemaal aan de Langrousterwei.
-Het begon dus achter de kerk, bij juffrouw Tilstra.
Ik herinner me de eerste schooldag (nu al bijna 70 jaar geleden) als de dag van gisteren. Bijna alle kinderen huilden, wellicht ook omdat juf Nederlands (" Hollansk") sprak, terwijl zij thuis Fries spraken. Ik had het geluk dat wij in ons gezin thuis Nederlands spraken en was meteen gewend aan juf, die heel lief was. Bovendien vond ik het héérlijk om eindelijk naar school te gaan, want 'k was erg leergierig, vond zingen fijn en de verhalen die verteld werden pràchtig! Alleen jammer dat we geen gymnastiekles kregen, maar dat haalde ik na schooltijd ruimschoots in met touwtje springen, klimmen en klauteren en slootje springen.
-In klas 2 kwam ik bij meester Appie L. Niewijk. Ik was waarschijnlijk een beetje "verliefd" op hem (komt vaker voor op deze leeftijd) en liep hem vrijwel elke ochtend een stukje tegemoet als hij via de Mûnewei (waar ik woonde) naar school fietste. Laat ik hem toch later op de Mulo in Dokkum wéér tegenkomen, nu als onze gymnastiekleraar! En toen waren bijna alle meiden uit m'n klas "verliefd" op hem.....
-In klas 3 kwamen we bij meester Boate Hazenberg terecht, de meester die mijn oudere broers en zussen ook allemaal hadden gehad en die dus al wat ouder was.
Hij was al die jaren vrijgezel gebleven, maar ik heb meegemaakt dat hij in dat jaar zijn toekomstige vrouw aan ons voorstelde.
-Klas 4 en 5 was voor meester Gjalt Feersma Hoekstra en dat waren m'n allerfijnste jaren op school! Hij kon schitterend vertellen, zowel de verhalen uit de Bijbelse als de Vaderlanse geschiedenis, legde de "breuken" helder uit aan de hand van houten ballen die uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet werden en hij liet ons geregeld tekenen (naar voorbeeld zowel als vrije fantasie) en daar was ik ook dol op!
-In klas zes kregen we de oude meester (Sietse) Wiersma. Ook veel van geleerd en hij gaf sommige leerlingen wat extra les, zodat we naar het voortgezet onderwijs in Dokkum konden gaan. In mijn geval was dat de Mulo (3 jaar) en de Kweekschool (4 jaar).
Dus werd ik uiteindelijk ook een juf, hoewel ik zelf graag naar de kunstacademie had gewild. Maar vader zei: "Dat kan altijd nog, eerst maar eens een vak leren". Jaja, zo ging dat in die tijd. Achteraf bekeken heb ik daar overigens geen spijt van gehad, want de Kweekschool (nu de Pabo) was een mooie brede opleiding met ook veel ruimte voor creativiteit en het "voor de klas staan" heb ik in Kampen 5 jaar fulltime en later nog wel parttime en als invalkracht met véél plezier gedaan! Wellicht is het feit dat ik zelf zo'n geweldige fijne tijd op de lagere (basis) school in Easternijtsjerk heb gehad de bèste basis daarvoor geweest.
Kortom : prettige herinneringen aan een positieve schooltijd op de Foeke Sjoerds Skoalle !

Dit drietal kinderen van Riepke Blom zal in 1945 tijdens de bevrijdingsfeesten op de foto zijn gezet, gezien de tekst op het bordje. Hoewel, achterop staat: ‘Drie kinderen van Riepke en Jantje, dorpsfeest 1946.’ Dat lijkt een misverstand omdat er in dat jaar geen dorpsfeesten waren en die waren er zeker wel in 1945, zoals meerdere foto’s bewijzen. Er was dus ook een optocht van ‘versierde’ kinderen en de kinderen van Riep en Jantje Blom-Sipma deden ook mee. Natuurlijk deden die mee kun je zelfs zeggen omdat van Jantje bekend is dat zij uitbundig meedeed aan allerlei activiteiten in het dorp.

Intussen wonen Catharina, Sjoerd en Adrie Blom (vlnr) niet meer in ons dorp. Catharina trouwde Klaas de Bruin en woont in Ruinen. Adrie heet nu Haasjes-Blom en woont eveneens in Ruinen. Sjoerd is in 2000 overleden.

Op deze foto kwam een leuke reactie binnen van Willem de Wilde, zoon van Thomas de Wilde, de timmerman die in dit verhaal een hoofdrol speelt. Willem vertelt het zelf aldus:

‘Eefkes in ferhaaltsje nei oanlieding fan it stikje oer de foto fan Adrie, Ketrina en Sjoerd Blom yn de Skille. It is net wurdlik wier, mar sa sil’t ûngefear gien wêze.

Ik kin my herinnerje dat yn de simmer fan 1945 of 1946 (dat wit ik ék net mear) op in jûne master Grunstra by myn heit Thomas de Wilde, timmerman oan de Nesserwei J 50 (no Ald Tún 8) yn de timmerwinkel kaam. Dizze master Grunstra wie in artistyk man, hy koe hiel moai fertelle, tekenje en fioelspylje en wie ek in beste master. Hy wie by Riep-en-Jantsje yn de kost.

‘Thomas’, sei master, ‘kinne jo foar frou Blom ek in boerd meitsje, sa en sa grut ûngefear, mei in stôk deroan om it omheech te hâlden? Ik moat it dan opskilderje, -Frede yn Fryslân- moat der op stean en de bern moat it meidrage yn de optocht.’

Us heit, wurrich fan it wurk en mislik fan’t gefreech om plankjes en latsjes foar it feest grommele “te drok!...wol wat oars te dwaan … gjin geskikt hout … is al let.’en sa. Us heit wie net sa’n feestfiguer. Frou Rieps’Jantsje wól! Master sei: ‘Dat kin’k begripe, ha’k ek al tsjin Jantsje sein! Mar dy rôp: ‘Gjin geseur!, nei Thomas om in boerd en dan oant skilderjen, ferve ha’k al by Jelle (Walda) helle, avensearje!! It moat oaremoarn droech wêze !!!!’Dat sadwaande bin ik hjir.’ Heit seach noartsk en sei: Ik wol der gjin ged..och mei ha! Dat âld feest ek! Hoe krije se it yn ‘e holle!

‘Man, Thomas, sei master, ‘Om des leave fredes wil, as jo it dan net om it feest, of om Riepe’e Jantsje en har bern, it doarp of wit ik wêrom net dwaan kinne, doch it dan om my en om de frede yn Fryslân te bewarjen !!!!

It boerd is makke en beskildere, sa’t wy op de foto sjen kinne en wy ha noch altiten FREDE YN FRYSLÂN.’

Van december 1993 t/m april 1999 was ik predikant in Oosternijkerk. In veel friese dorpen staat de kerk vaak letterlijk in het midden. Figuurlijk is dat ook zo. Maar de kerk kan figuurlijk alleen maar in het midden staan als er ook een bloeiende dorpsgemeenschap is. Een bloeiende kerkelijke gemeente en een hechte dorpsgemeenschap gaan hand in hand.
In april 1994 trouwde ik met Janine. Het feest werd gehouden in dorpshuis ‘De Terp’. Samen hebben we een heel goede en mooie tijd gehad in Oosternijkerk. In die tijd heeft Janine ook heel veel foto’s gemaakt van allerlei gebeurtenissen en activiteiten. Juist die foto’s van het leven van alle dag vinden we nu zo leuk. Bijgaand een dergelijke foto van Oosternijkerkers in actie. Het is zomaar een foto uit één van onze plakboeken uit die tijd.
In de zomer van 1997 organiseerde muziekvereniging U.D.I. een rommelmarkt met allerlei activiteiten daaromheen om de kas te spekken. Volgens mij vond het hele gebeuren plaats in de loods van Van Kammen aan de Langgrousterwei. Een bijzondere activiteit was het bakken en verkopen van oliebollen. Wie kon die oliebollen beter bakken dan Piet Buwalda? In zijn werkzame leven was hij bakker geweest. Hem was het maken van beslag wel toevertrouwd! Trouwens, door U.D.I. werden rond de jaarwisseling ook altijd oliebollen gebakken in de schuur van Jan Jousma (waar nu Christiaan Miedema woont als ik goed ben ingelicht) of in de schuur van Jan Wiebren Faber aan De Lyts Ein. Er was dus veel ervaring op dit punt. Deze befaamde oliebollenacties leverden de muziekvereniging aardig geld op en dat was ook de bedoeling want instrumenten zijn duur!
Op de foto zien we Piet Buwalda bezig met het beslag bij de frituur die speciaal voor die gelgenheid in de schuur van Van Kammen was geplaatst. Zo te zien waren er heel veel oliebollen besteld. Jildou Visser (dochter van Abe) is er druk doende met het inpakken van de oliebollen voor verdere distributie. Zo te zien is er goede klandizie. Helaas weten we niet meer wie degene is die we op de rug kijken. Wij denken Thea Wijma-Kingma, maar weten het niet zeker.
Al met al geeft zo’n foto de saamhorigheid en de betrokkenheid van de dorpsbewoners op elkaar goed weer. Zo herinneren wij ons Oosternijkerk. Het is goed leven op de Friese klei!

Van het thema ‘senioren op de leugenbank’ zijn er ook van ons dorp een aantal voorbeelden bekend. Zo stond er bij het artikel “Oantinken oan De Lyts Ein” in het juninummer van De Doarpsskille een prachtige foto van senioren op een bank met de kloeke toren van de Sint Caecilia-kerk op de achtergrond. (foto 1, 1970)) Een andere plaats waar een dergelijke bank stond, was daar net tegenover: tussen hervormde pastorie en Rabobank. Daar was een kleine inham met in een halve cirkel drie gedeelten bank.

Een derde plek was op de Boate’ hoeke, ongeveer waar nu de door Daan bedachte OOSTERNIJKERK-bank staat. De eerste, mij bekende, foto op deze plek stond in mei 1973 in de Dokkumer krant: Johannes Pauzinga, Willem Haaijema, Durk Bergema, Jacob de Vries en Jan de Vries werden geportretteerd. (Foto 2, 1973)

Deze foto hiernaast van Willem Wilstra stond in juni 1980 in dezelfde krant met als tekst: ‘Op de hoeke te Nijtsjerk is altyd wol wat te bepraten’. (Foto 3, 1980) Dat klopt, zeker op deze strategische plaats waar het verkeer uit vier richtingen kan komen en café, bakker en kruidenierswinkel dichtbij zijn/waren. Natuurlijk werden ook de dorpsnieuwtjes en oude (sterke!!) verhalen uitgewisseld. O, als die bank eens kon praten!

De mannen op de bank zijn van links naar rechts:
Wytse Grijpstra (overleden 15 maart 1999) met zijn onafscheidelijke hond, Johannes Rijpstra (overleden 21 juni 1986, meestal foutief Johannes’ Doedes genoemd: zijn broer heette Doede),
Harke Kooistra,
Eelke Walsma (overleden 10 november 2000),
Sjoerd Elzinga (woonde later in De Spiker) en
Geert Sijtsma (overleden 18 januari 1991).

Let u ook even op de prachtige oude richtingaanwijzer van de ANWB? En op de intussen behoorlijk gegroeide bomen en struiken bij de boerderij van voorheen Jaap Torensma?
Dat 'Senioren op een Bank' van alle tijden is, bewijst foto 4 uit het jaar 2000!

Zie de erfgoedmarkers voor de namen van de afgebeelde personen.