Korfbalcub S.D.O.
Vlak na de Tweede Wereldoorlog was er in Easternijtsjerk maar één sportvereniging actief: de kaatsvereniging (een voetbalvereniging was er ook nog niet). Echter werden er in die tijd in de omringende dorpen Wierum, Peazens, Eanjum, Ljussens enz. allemaal korfbalclubs opgericht. Easternijtsjerk kon niet achterblijven en ook hier werd een korfbalclub opgericht, waarschijnlijk in 1948.
Al in 1947 waren er mensen bezig om een sportstichting in het dorp op te richten wat in 1948 slaagde: een kaatsvereniging was er al, landbouwer Jan Slim werd de man van de voetbalafdeling en o.a. Yme Eelkema werd verantwoordelijk voor de op te richten korfbalvereniging.
Oprichten is één ding maar echt aan de slag gaan een ander! Het aanschaffen van het benodigde materiaal lukte door een huis-aan-huis collecte in het dorp te houden, maar het grootste probleem werd het speelveld. Er was namelijk nog geen sportterrein in het dorp aanwezig, dat zou pas in 1973 worden gerealiseerd. De kaatsers oefenden en hielden onderlinge wedstrijden op het schoolplein, ook al was dat aan de kleine kant. Voor de korfballers werd het vinden van een beschikbaar speelveld een hele zoektocht: zeker op acht verschillende plekken werd geoefend, het meest op het ‘kampke’ aan de Ropsterwei (nummer 16, nu Seepma). Een bijzondere wedstrijd werd eens gespeeld op Bollingwier. De hele week was er gespeurd naar een veldje waar die zaterdagavond de aangekondigde wedstrijd op gespeeld kon worden. Pas op vrijdagavond vond men Bote van der Wagen van Bollingwier bereid om daarvoor een pas gemaaid stuk land af te staan. ’s Ochtends werd in het midden van dat land een gedeelte vrij gemaakt van gras zodat er ’s avonds een wedstrijd kon worden gespeeld. Men speelde toen nog op zaterdagavond omdat er’s middags nog gewerkt moest worden. Een kleedkamer was er niet: de heren verkleedden zich op het eind van het veld, de dames trokken de aangeschafte shirts (blauw-wit, met een witte baan in het midden) en het blauwe broekje vaak thuis al aan.
De allereerste wedstrijd van de nieuwe club zou op 20 juli 1948 gespeeld worden in Peazens tegen de Meeuwen. De spelers van S.D.O. (Samenspel Doet Overwinnen) beschouwden deze oefenwedstrijd als een mogelijkheid om wedstrijdervaring op te doen, maar de nederlaag met 7-0 kwam toch hard aan voor het team, bestaande uit o.a.: Dirk Terpstra, Bouke Sijtsma, Piet Holwerda, Meint Dijkstra, Pieter Post (?) en Yme Eelkema. Bij de zes dames o.a. Feikje Sijtsma, Gé Tilkema, Adrie Nieuwland, Jantje Braaksma, Tine Braaksma en Riemke Bosgra (?).
In 1949 wordt SDO lid van de C.K.B. (Christelijke Korfbal Bond) en wordt deelgenomen aan de competitie. Daardoor verschijnen er ook verslagen in de krant waarin de prestaties van S.D.O. kunnen worden gevolgd. Zo staat er in de krant van 26 augustus 1950 een verslag waarin verschillende spelers worden genoemd in de met 3-1 gewonnen wedstrijd tegen de Voltreffers uit Dokkum:
A. Elzinga heeft veel werk verricht daar telkens ballen op hem werden gespeeld.
F. Sijtsma trachtte telkens de korf te treffen.
H. Boersma heeft vanavond ook haar uiterste best gedaan.
Het grondwerk is voor kleine mensen, maar hoge ballen voor P. Post.
B. Sijtsma zocht in de hoeken en plaatste vanavond prima.
Y. Eelkema trof het weer vanavond met een vlugje.
B. Brouwer liet het ook niet zitten vanavond.
De dames Braaksma hadden de handen vol.
Aan het einde van seizoen 1950 blijkt dat SDO-1 op de derde plaats is geëindigd. Dat is een goede prestatie, maar geeft tevens aan dat er ook een SDO-2 moet hebben bestaan. Waarschijnlijk speelde SDO in die jaren met twee senioren en twee adspirantenteams in de competitie.
De gloriejaren voor SDO breken aan als de familie Wijnsma in 1957 naar Easternijtsjerk verhuist. Jan en Wieb Wijnsma waren fanatieke korfballers die andere verenigingen (mee) hadden opgericht en elk vrij moment gebruikten om op de korf die achter hun huis stond te ‘doelen’. Vader Gosse Wijnsma was een fanatieke supporter die overal mee naar toe ging. Mede door de inbreng van de Wijnsma’s werd SDO in 1958 winnaar van de gemeentelijke sportdag en tevens kampioen in de competitie, terwijl ook een toernooi in Burdaard werd gewonnen. In 1959 werd S.D.O. tweede in de competitie en in 1961 nog eens tweede op de gemeentelijke sportdag. Daarna wordt het minder, er komt concurrentie van opgerichte voetbalclubs en het ontbreken van een eigen sportveld breekt de club op: ergens in 1963-1964 wordt de club opgeheven.
Door toedoen van Broer en Bettie Wijnsma, fanatiek ondersteund door Fré Tilkema die het hele dorp afloopt om leden te winnen (en af te snoepen van het voetbal!) wordt de korfbalvereniging in 1968 opnieuw opgericht, nu onder de naam Blauw-Wit, afgeleid van de kleur van de shirts (en om oude schulden van S.D.O. te ontduiken?). Het begin is veelbelovend want in 1969 wordt de club kampioen van de derde klasse en volgt promotie naar de tweede klasse. Dan komen er weer moeilijke jaren voor de club en in 1973, het jaar dat het sportveld De Fiver geopend wordt, bestaat de Easternijtsjerkster korfbalclub al niet meer. Hoe wrang voor de korfballers die 25 jaar hebben gestreden om een goed speelveld te verkrijgen!
Foto van de korfballers van S.D.O. vóór 1957:
VLNR: Rienk Blom, Auwerd Dekker, Yme Eelkema, Taede de Vries, Jan Klijnstra en Freerk Brouwer
Tine Holwerda, Albertje Sijtsma, Janke Wiersma, Dineke Dekker, Akke Walda en Marie Dekker
