Schrijvers

It hat him syn hiele libben dwers sitten, dat hy ‘geboren in Groningen’, opskriuwe moast by it ynfuljen fan papieren. In echte Fries hat er him altiten field, ek al wenne hy it grutste part fan syn libben yn Hollân. Syn âldelju wiene fan Easternijtsjerk nei Grins ferhuze om’t der yn it âlde doarp gjin wurk mear wie en heit timmerman Jan Jousma yn Grins wurkje koe by de bou fan in sikehûs yn de nije wyk Helpman. Jousma hat der sels in fers oer skreaun:

Fries. . . of net?

Jo binne grif in Fries, in echten ien?

En mei ik freegje

Easternijtsjerk bezit een Foeke Sjoerdsstrjitte en (bezat) een Foeke Sjoerds Skoalle. Wie was deze beroemde dorpsgenoot eigenlijk?

Foeke werd op 2 juni 1713 geboren in Ie als zoon van schoenmaker Sjoerd Foeckes en Aaltje Hanses. Ze woonden aan de Omgong te Ie, bijna bij het pad naar de ingang van het hervormde kerkgebouw.
Foeke ging naar de school van meester Jan Goslings en er wordt van hem verteld dat hij erg leergierig was. Zo zou hij het hele rekenboek van Bartjens al op 10-jarige leeftijd hebben doorgewerkt. Helaas moest hij na een jaar of vijf van school af omdat zijn vader

Greet Gilhuis-Smitskamp heeft twee boeken geschreven waarin veel van Easternijtsjerk is te herkennen. Als jong domineespaar in hun eerste gemeente zullen ze vast verbaasd hebben gekeken toen er dingen in het dorp gebeurden waarvan ze eerst geen weet hadden. Terwijl Jan C. Gilhuis (predikant in ons dorp van 1932 tot 1936) als dominee de gemeente in trok, was ‘domineesmevrouw’ Greet Smitskamp in de pastorie aanwezig en hoorde natuurlijk later de verhalen van haar man. Vanzelf gebeurden er in de pastorie ook allerlei zaken die bijzonder waren. Die verhalen heeft ze later opgeschrev

By it reekommen fan de doarpsfernijing hat Doarpsbelang it inisjatyf naam ta in tinkstien op de Boate Hoeke’ foar Froukje Annema-Noordenbos. Mei hjirop de hoopfolle tekst ‘En dochs wurdt it wer maitiid’. It is ûntwurpen en foar in part makke troch de Nijtsjerkster keunstner Pieter Heijnen en ûntbleate op 9 july 1999.

Myn widze die stie op ‘e klaai boppe Dokkum;
de wrâld wie dêr tichtplakt mei krantepapier,
it wie dêr sa kâld en it waait as de sykte;
teminsten dat seit men, mar dêr ’s neat fan wier.

Margaretha Elisabeth Gilhuis-Smitskamp werd op 6 mei 1908 in Den Haag geboren. Haar gereformeerde vader had zich opgewerkt van bakkersknecht tot eigenaar van een van de grootste broodfabrieken in Den Haag; haar moeder deed het huishouden en voedde de kinderen op. In 1990 schreef Gilhuis, die 100 jaar zou worden, voor haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen ‘Tussen herinnering en vergeten’, herinneringen aan haar kindertijd. 
In haar memoires rekent ook Gilhuis af met clichés, zoals het idee dat mensen het ‘vroeger’ heel gewoon vonden dat ee

Op 19 jannewaris 2003 waard troch útjouwerij Frysk en Frij in oantal nije boeken presintearre. Ien dêrfan wie “In kop fol bylden en oare ferhalen” fan Froukje Annema-Noordenbos, ús Nijtsjerkster skriuwster dêr’t in tinkteken fan stiet op it pleintsje by de Boate’ Hoeke.
Men mei dat wol bysûnder neame om’t dit boek útkomt nei’t Froukje yn 1998 yn De Rottefalle ferstoarn is, in soarte fan earbetoan kin men der yn sjen. Ek bysûnder is dat de ferhalen in oersjoch foarmje fan har wurk troch de tiid hinne. It ears

Geboren in 1895 als zoon van Melis en Trijntje Hartmans-Koopmans op Bollingwier nummer 3. Dat was een boerderij die in de jaren ’70 van de vorige eeuw in brand geraakte. Nu staat er een royale burgerwoning. Vader Melis Hartmans moest in de voor de landbouw moeilijke jaren rond 1900 afstand doen van de boerderij en werd kroegbaas in café ‘It Hoekje’, hoek De Buorren-Langgrousterwei.
In 1917 verhuisde het gezin naar De Lyts Ein 15 waar Melis tot zijn dood in 1950 als gardenier en bietenagent zou wonen en werken. Zoon Jaap nam zijn taak als bietenagent in 1947 van

Geboren in 1906 onder Peazens als zoon van een boerenarbeider. Ging in Peazens naar de christelijke lagere school en moest op zijn twaalfde jaar ‘naar de boer’, waar ook zijn vader werkte. Door hard te werken kon hij steeds bij deze boer blijven, ook toen zijn vader, bevangen door de hitte in de zomer van 1923, plotseling overleed. Hij was toen 17 jaar en werd voor vol aangezien als ‘vaste arbeider’. Dat betekende dat hij om 3 uur het bed uit moest om de koeien te gaan melken.
Hij mocht van jongs-af-aan graag lezen en na de lagere school ging hij naar de ‘kn

Geboren in 1912 als boerenzoon van Meindert Zwart en Jantje van der Kooi op de boerderij aan de Langgrousterwei 58. Studeerde in Leeuwarden indologie en promoveerde in 1939 waarna hij naar Nederlands-Indië vertrok. Daar werkte hij als ambtenaar bij het binnenlands bestuur. Tijdens het Japanse bewind raakte hij in een kamp maar wist dat te overleven en kwam na de oorlog terug in Nederland. Hij pakte een studie geschiedenis op en werd docent in dat vak. In Assen werd hij rector aan de Christelijke Scholengemeenschap van 1956 tot 1974. Van 1969 tot 1979 was hij tevens docent aan de opleid

Twee boeken schreef Nienke Gardenier waarin Easternijtsjerk prominent naar voren komt. Nienke is een dochter van Gerrit en Foekje Gardenier die vanuit Nes naar Easternijtsjerk kwamen. Gerrit was kassier bij de ‘Boerenleenbank’ Nes-Oosternijkerk e.o. Het gezin Gardenier woonde in de woning bij het ‘Swart Pakhús’ aan het Ald Tún, het kunstmestpakhuis van de firma Slagter en Zwart. Nienke heeft veel over haar jeugd in Easternijtsjerk geschreven, bedoeld voor haar kinderen en kleinkinderen. Die vonden dat het eigenlijk best in boekvorm uitgegeven kon worden

Eind 1987 stond er in De Doarpsskille een vraag naar het boekje ‘Het karretje van Dirk Olie’, geschreven door de vrouw van dominee Wildschut. Daar kwamen verschillende reacties op. De eerste kwam met de opmerking dat het de vrouw van dominee Gilhuis betrof, de tweede wilde het boekje zelf ook graag lezen en een derde zei dat het boekje op school moest zijn want die had het gelezen toen hij nog op de Foeke Sjoerds Skoalle zat. Dat leek mij vreemd want tijdens de verhuizing voor de aanbouw van de school waren vrijwel alle boeken door mijn handen gegaan en ik had het niet aangetrof