Reünies

Van december 1993 t/m april 1999 was ik predikant in Oosternijkerk. In veel friese dorpen staat de kerk vaak letterlijk in het midden. Figuurlijk is dat ook zo. Maar de kerk kan figuurlijk alleen maar in het midden staan als er ook een bloeiende dorpsgemeenschap is. Een bloeiende kerkelijke gemeente en een hechte dorpsgemeenschap gaan hand in hand.In april 1994 trouwde ik met Janine. Het feest werd gehouden in dorpshuis ‘De Terp’. Samen hebben we een heel goede en mooie tijd gehad in Oosternijkerk. In die tijd heeft Janine ook heel veel foto’s gemaakt van allerlei gebeurtenis

Wij kwamen in 1952 in Easternijtsjerk te wonen. Van een boerderij naar een huis midden in het dorp en tegenover de school! Dat was dus een groot verschil, maar het huis was van een oom en tante geweest, dus helemaal vreemd was het niet voor ons. Die oom en tante waren de familie Boelens en zij waren geëmigreerd naar Canada!Het was een deftig huis met een oprijlaan naar de Langgrousterwei toe en aan de kant van De Terp een hekje voor de fietsers en voetgangers. Er was een garage, een serre en een opkamer met daaronder een grote kelder. Er was een plat dak en een grote moestuin aan de zijka

Easternijtsjerk. In dat dorp op de Friese klei liggen mijn jeugdjaren. Ben geboren op 6 september 1935 in het doktershuis aan de Dokkumerweg. Het huis staat er nog aan de nu Mûnewei 8, met zijn zo karakteristieke lange schoorsteen "wêr at de bern útkomme", zoals sommigen dat vroeger vertelden. De kachel die in die schoorsteen uitkwam stond inderdaad in de spreekkamer, maar voorzover ik weet is daar nooit gebaard, hoewel het wel had gekund.Vader heeft als dorpsdokter de meeste mensen van Easternijtsjerk en omgeving als eerste gezien bij de bevalling, en als zodanig is het par

Wat me voor de geest komt nu ik aan de na-oorlogse tijd denk?1. De lagere schooltijd. Met hoofdmeester Sietse Wiersma, een strenge maar rechtvaardige man die ook in de kerkenraad van de Gereformeerde Kerk zat. Met een zware bromstem. Hij was streng. In die tijd kreeg je nog met een liniaal in (en soms op) je vlakke hand geslagen, of een tik met meester Wiersma's trouwring tegen je hoofd. Het had geen zin je bij je ouders te beklagen want die zeiden dan: "Ga je maar bij hem verontschuldigen, want hij heeft natúúrlijk gelijk". De eerste schooldag (achter de Geref.Kerk) sta

3. Bonkebrekken.Zeker is dat ik graag in hoger sferen verkeerde. Zo liep ik eens over de naald van de hoge schuur van Jouke Hoekstra in Bollingwier. En klom ik met Hendrik Heeringa op het dak van de Geref. Kerk dat zó steil is dat we er niet meer af durfden komen toen we in de gapende diepte keken: we zijn met hangen en wurgen toch weer op de begane grond kunnen komen: de voor-oefening op het steile dak van buur Bearn Heeringa had dus toch nut gehad. Ons eigen doktershuisdak was eigenlijk een "makkie". Pogingen om vanaf de nok naar de top van de hoge schoorsteen te verhuizen zijn (geluk

6. DorpsfeestenAan de dorpsfeesten deed iedereen mee, het maakte niet uit of je rijk was of arm, gelovig of niet. Het waren feesten van verbroedering, vooral na de bange oorlogsjaren toen er niet te feesten viel. Zo zie ik nog dominee van Andel, anders keurig gekleed, wandelstok tikkend (één tik, nog een tik, nog een tik, en dan een grote zwaai omhoog om de volgende serie van drie tikken in te leiden ) door het dorp wandelend, als volleerde hoogspringer op het feestterein zijn kunnen vertonen. En wat kwam dat kleine manneke hóóg! Op feestdagen was hij ook de dorpssn

Mijn naam is Johanna Nieuwland (de oudste zus van Adrie Holwerda-Nieuwland). Ik ben geboren op Sjoarda in 1920 waar ik me nog wel wat van kan herinneren. Het was een oude boerderij waar veel ruimte was en wat door twee gezinnen werd bewoond. Wij en Foppe en Mietsje de Jong, ze hadden een meisje van mijn leeftijd. De familie Soepboer woonde niet ver van ons vandaan.In juli 1921 heb ik er een zusje bij gekregen, Ali. Op de foto hieronder zitten we samen voor op het naaimachinetafeltje. Anna, weer een zusje werd geboren in maart 1923. We hadden in de kamer twee bedsteden. Dat Anna geboren is weet

Doe’t wy freed thúskamen fan fakânsje en de steapel post neiseagen, lei dêr de eerste Doarpsskille foar ús, dy’t wy sûnt ús ferhúzjen út dit doarp net wer lêzen hiene. Efkes sitte en lêze en ja hear, de âlde tiden komme foarby. Wy sieten tegearre de tiid fan doe efkes oer te eidzjen, herinneringen op te heljen. Earst ha wy wenne oan de Langgrousterwei, tsjinoar Thijs en Tsjitske de Vries yn de ‘reade húskes’. Neist it hûs hiene wy in grientetún mei puoltsjes, snijbeane en sok

Eerste dorpsreünie, 1979 Enkele citaten uit de Dokkumer en Kollumer Courant over deze eerste dorpsreünie ter verduidelijking van de foto:‘Van heinde en ver zijn ze gekomen, de Ald-Nijtsjerksters, geboren en getogen of een groot deel van hun leven doorgebracht hebbend in Oosternijkerk of Bollingawier. Zij gaven daarmee gestalte aan wat de dichter Anne Jousma eens schreef over ‘it âlde doarp’:’t Doarp fan myn bernetiid leit bidutsenûnder de spinreagenfluezen fan de jierrenDe grize foarmen skimerje fan fierrenMei lijen ha’k de webben stikken lu

BEELD VAN DE REÜNIE IN 1991Ondanks enkele oproepen in De Doarpsskille en in de iedereen toegezonden informatie over de komende Dorpsreünie kwamen er eerst maar geen foto’s binnen bij de redactie. Zijn de (Oud-) Oosternijkerkers van 2012 wat lauwer dan die van 1979 en 1991 toen er een groot enthousiasme heerste?Gelukkig kwam op het laatste moment deze prachtige foto binnen van een vijftal deelnemers aan de reünie van 1991. Vooraan zitten Martsje Walda-Sijtsma, Tryn Bosgra-Heeringa en Tine Dekker-Fokkinga. Staande Blijke Postmus-Jongbloed en Willem Postmus. Helaas leefden Tr

OVERPEINZINGEN VAN DE EERSTE “SWARTSJES” IN EASTERNIJTSJERK In augustus 1951 kwamen wij, familie Oudkerk Pool als repatrianten, met MS ‘Sibajak’ vanuit Nederlands-Indië naar Holland. Na de soevereiniteitsoverdracht in eind 1949 moesten immers alle (Indische) Nederlanders, op bevel van de nieuwe Indonesische regering, de toenmalige kolonie Nederlands-Indië – nu Indonesië – verlaten. Na een zeereis van plm. 4 weken meerden we in Rotterdam aan en werden we naar een opvangcentrum (contractpension) in Sneek gebracht. Daar verbleven we vier maanden

Yn 1952 kamen wy yn Nijtsjerk te wenjen om’t ús heit wurk krigen hie as sjauffeur by it ‘swart pakhús’, de firma Slagter en Zwart, oan it Ald Tún. Foarhinne wennen wy yn Mitselwier en ik ha ôfgryslik ûnwennich west. Mitselwier wie in hiel oar doarp as Nijtsjerk, mei allegear lytse steechjes om de tsjerke hinne en noch in drokke opfeart nei it doarp ta; no is dat de Skipfeartsein. Dêr wennen wy ek en dêr wie altiten foar ús as jonges wat te dwaan: skippen mei branje en alderhande materialen leine dêr oan, winterdeis ha&